Godziny pracy

Sekretariat

Adres

Odkryliśmy, że nauczanie nie jest czymś, co nauczyciel
po prostu wykonuje, jest to proces naturalny, który rozwija się spontanicznie w istocie ludzkiej. Edukacji nie zdobywa się, słuchając słów – edukację zyskuje się poprzez doświadczenia, którymi dziecko oddziałuje na swoje środowisko. Zadaniem nauczyciela nie jest zatem przemawiać, leczy przygotowywać i opracowywać serię bodźców do aktywności kulturowej

w otoczeniu przygotowanym specjalnie dla dziecka.

Montessori, 1949/1994, s. 7

Szkołę tę zbudowaliśmy dla naszych „…dzieci, najwytrwalszych z naszych nauczycieli, przemawiających do nas językiem miłości. Im bardziej je poznajemy, tym więcej dowiadujemy się o nas samych, dzięki czemu lepiej doceniamy możliwości, jakie dają nam zasady pozostawione w spadku przez dr Marię Montessori – jej intuicję śmiało można określić mianem genialnej, choć ona sama broniłaby się przed tym stwierdzeniem.”

Paul Epstein

Metoda Marii Montessori

ZASADY SZKOŁY PROWADZONEJ ZGODNIE Z IDEOLOGIĄ I METODĄ M. MONTESSORI:

1. Niezależność. Pozwalamy dziecku kierować jego własnym życiem. Nauczyciele nie są wykładowcami, a pomocnikami, a przede wszystkich są obserwatorami. Nie przekazują swojej wiedzy, ale pomagają uczącym się odkrywać to, co już w nich istnieje. Dzieci potrafią wykorzystać swoje szkolne otoczenie, przygotowane w sposób stymulujący oraz wygodny i oferujący możliwości samodzielnego zdobywania umiejętności i praktycznej wiedzy. Poprzez uczenie się jak w pełni wykorzystać otoczenie i przejęcie odpowiedzialności za pielęgnowanie go, dzieci zyskują prawdziwą niezależność;
2. Wspieranie naturalnych procesów uczenia się. Dzieci mają możliwość (samo)uczenia się. Nie uczą się podczas słuchania słów, uczy się poprzez doświadczanie poprzez zmysły. Dzieci uczą się poprzez odkrywanie, ponieważ materiały dydaktyczne oferują im możliwość kontroli własnych błędów, pozwalając na korygowanie ich bez konieczności interwencji ze strony nauczyciela. Fazy sensytywne u dziecka są drogowskazem dla nauczyciela. 
3. Klasa to ucząca się społeczność ludzi w różnym wieku. 
4. Szanowanie i pielęgnowanie koncentracji u dzieci. Montessori odkryła, że każde dziecko jest zdolne do koncentracji na jednym przedmiocie, dzięki czemu dochodzi do istotnych doświadczeń związanych zarówno z tym przedmiotem, jak i z samym sobą. Dziecko w fazie głębokiej koncentracji całkowicie poświęca swoją uwagę rzeczom i zjawiskom z własnego otoczenia, porządkuje je i uczy się je rozumieć. Zyskuje przy tym nie tylko wiedzę i zrozumienie, lecz także poznaje samego siebie i rozwija wiarę we własne siły. Dlatego starania wychowawcze muszą zmierzać do wywołania, utrzymania i pogłębiania procesów koncentracji. Montessori nazwała głęboką i długotrwałą koncentrację polaryzacją uwagi.
5. Lekcje są swoistą trampoliną. Mają prowadzić dziecko do poszukiwań, odkryć, twórczego wyrażania siebie.
6. Swoboda ruchu. Ruchy wykonywane przez dzieci muszą być naturalne i zgodne z okresem odpowiadającym ich rozwojowi. To oznacza prowadzenie ciągłej analizy ruchu w szkołach Montessori: złożonych ruchów, rozłożonych na szereg nieskomplikowanych i łatwych do przyswojenia. Oznacza też możliwość samodzielnego wyboru miejsca pracy.
7. Holistyczne podejście sprzyjające umacnianiu zdrowego stylu życia, świadomości własnej duchowości i podejmowaniu etycznych decyzji.
8. Wspierają współpracę nie współzawodnictwo. W szkole Montessori nie ma rywalizacji, porównywania się. Dzieci w klasach często procują projektowo, co skutecznie rozwija ich edukacyjnie ale i społecznie. Progresywistyczna rola nauczyciela jest innowacją, w porównaniu z klasycznym podejściem szkolnym, jego obecność nie jako „mistrza”, ale jako tutora. 
9. Wolność realizowana w granicach. Człowiek ze swej natury staje się szczęśliwy, kiedy wybiera i czyni dobro. Im więcej go czyni, tym bardziej staje się wolny. Oznacza człowieka z charakterem, dla którego granicami wolności są dobro i prawda. Zawsze pragnie i czyni, to co przynosi dobro i prawdę.  Wolność dziecka kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność innej osoby - zarówno dziecka, jak i dorosłego. W klasach montessoriańskich dyscyplina jest osiągana dzięki wyborom dokonywanym przez dzieci, a nie poprzez stosowanie się do rozwieszonych w klasie regulaminów.
10. Praktykowanie spokoju. Budujemy wspólnotę, społeczeństwo, w którym chcemy być. Pedagogika M. Montessori to pedagogika dla pokoju. Ćwiczenie ciszy odbywa się regularnie i jest traktowane jako czynność, a nie bezczynność: dzieci są zachęcane do zachowania ciszy po to, aby słyszeć najdrobniejsze odgłosy, których normalnie nie uchwycą. Jest to istotne dla skupienia się na swoich emocjach, odczuciach, ciele.
11. Dobre maniery w szkołach Montessori to nie tylko hasło, ale autentyczny szacunek, którego dzieci uczą się w stosunku do innych;
12. Szkoły Montessori uczą porządku, a dzieci nie wyobrażają sobie pozostawienia nieuporządkowanego pomieszczenia, nie dlatego iż tak należy, ale dlatego ta zasada ma sens. Taki, że w celu znalezienia potrzebnych im materiałów, muszą się one znajdować na swoim miejscu.

Maria Montessori

Była jedną z pierwszych kobiet we Włoszech, które ukończyły studia medyczne. Eksperymentowała, oferując dzieciom materiał edukacyjne, które umożliwiały im eksplorowanie otoczenia za pomocą zmysłów - przyniosło to niezwykle pozytywne rezultaty. Otworzyła Casa dei Bamini dla dzieci, gdzie nabywały szacunku do swego otoczenia, zaufania do siebie, niezależności i odpowiedzialności. Równolegle zaobserwowała, że małe dzieci były bardzo wcześnie zafascynowane literami i cyframi. Wykazywały głęboką koncentrację. Szerzyła swoje podejście do rozwoju dziecka, podróżując po całym świecie: od Włoch po Argentynę, od Hiszpanii po Anglię, od Holandii po Indie. Broniła praw dzieci. Trzykrotnie była nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla. Do dziś dzieci w każdym wieku i na całym świecie są kształcone metodą Montessori, by wzrastać na sprawnych, twórczych i wrażliwych dorosłych.

Edukacja wg Marii Montessori nie jest pojęciem tożsamym z nauczaniem, jaj zadanie nie ogranicza się do podawania faktów i przekazywania formalnej wiedzy. Trzeba ją rozumieć jako pomoc potrzebną do naturalnego rozwoju człowieka. Sekret dzieciństwa leży w rękach dorosłego, bo tylko dorosły może stworzyć dziecku warunki do pracy, którą ma wykonać. Tylko miłość może pozwolić dorosłemu przybliżyć się do dziecka na tyle, aby je zrozumieć. Miłość i pokora odkryją dla nas tajemnicę i pozwolą poznać prawdziwe znacznie dzieła. To jest nauka pokoju, o którą prosiła nas dr Maria Montessori.